ՖԻԴԱՅԱԿԱՆ ԽՈՍՏՈՒՄ

Ֆեդայիք ունեին այսպիսի խոստում՝
Գիշեր ու ցերեկ մնալ լեռներում,
Չգիշերել երբեք նա իր անկողնում.
Գլուխ պիտ դներ հող ու քարերում:

Ֆեդային չպիտի ընտանիք կազմեր
Կամ վայելեր մի կյանք՝ նման երազի:
Ավելի լավ էր՝ մեռնել անհատակ,
Քան տեսնել հայրենիք՝ օտար լծի տակ:

Ֆեդային էլ է եղել ծնողի ժառանգ,
Արյուն է հոսել երակումը տաք,
Բայց խոստում տվել՝ անկեղծ ու սրտանց՝
Պիտի պայքարեր սուրբ հողի համար:

Հիմա մեզ էլ է կյանքը ստիպում
Ունենալ այսպիսի մի սուրբ երդում՝
Հայրենիքի համար միշտ լինել արթուն,
Երբեք չզիջել դաժան թշնամուն:

Թշնամին թուրք է՝ հետնորդն օսմանցու:
Տեղում թե դառնա մի խելուք գառնուկ,
Միևնույնն է՝ իր երակներում
Արյուն է հոսում վայրի գազանի:

Թե գայլի ձագին պահես գրկիդ մեջ,
Ինչքան գուրգուրես ու նրան սիրես,
Հենց ձեռքիցդ փայտը ցած դնես,
Առջևդ մի կատաղած գայլի կտեսնես:

Մեծ Հեղափոխության տարուց մինչ այսօր
Միշտ հոլովվել է՝ բառ «եղբայրություն»…
ԹԵԿՈՒԶ ՎԵՐԵՎԻՑ ԱՍՏՎԱԾ ՑԱԾ ԻՋՆԻ,
ՀԱՅՆ ՈՒ ԹՈՒՐՔԸ ԵՂԲԱՅՐ ՉԵՆ ԸԼՆԻ:

Աղբյուր՝ https://youtube.com